[tta_listen_btn]

Het verhaal van de deur van de Vuurtoren!

Het was een mooie zomerdag in Egmond aan Zee! Justin, Iris en Ryan waren op vakantie met hun ouders en hadden net een heerlijke dag op het strand gehad, de zon begon langzaam onder te gaan en de drie vrienden besloten om nog even een wandeling te maken langs de kust, onderweg kwamen ze Moos tegen, de hond van Ome Erik en Oude Opa Willem, Moos was dol op de kinderen en ze waren dol op hem.

Terwijl ze langs de kust liepen, zagen ze in de verte de vuurtoren van Egmond aan Zee, Het was een imposant bouwwerk dat hoog boven de duinen uitstak, Justin, Iris en Ryan waren altijd al gefascineerd geweest door de vuurtoren en wilden hem van dichtbij bekijken. De vuurtoren was die dag echter niet toegankelijk voor het publiek en was alleen toegankelijk voor de vuurtorenwachter.

Maar de drie waren vastberaden en besloten stiekem naar binnen te gaan, ze kropen door het hek dat de vuurtoren afsloot en klommen via de trappetjes omhoog, na enige tijd kwamen ze bij de bovenste deur van de vuurtoren en besloten om stiekem naar binnen te glippen. Eenmaal binnen werden ze overweldigd door het uitzicht dat ze hadden vanaf de top van de vuurtoren, ze konden heel Egmond aan Zee overzien en keken naar de zon die langzaam onderging in de zee. Maar toen! Toen ze wilden vertrekken, merkten ze dat de deur van de vuurtoren op slot was gedaan, Ojee, ze waren opgesloten!

Terwijl ze in paniek waren, hoorden ze plotseling de stem van Oma Reemst! die hen vroeg waarom ze daar waren? Oma Reemst was toevallig langsgekomen en had de kinderen van buitenaf horen praten, ze besloot om de kinderen te helpen en belde de Egmondse Reddingsbrigade om hen te bevrijden. De reddingsbrigade was snel ter plaatse en ze wisten de kinderen veilig naar beneden te brengen. Toen ze eenmaal op de begane grond waren, ontmoetten ze Opa Ab, de brandweerman die langs was gekomen om te helpen, Opa Ab was een vriendelijke man en nam de kinderen mee naar zijn Café genaamd “de Werf” waar ze allemaal spelletjes speelden en Pizza aten.

Ondertussen hadden de ouders van de kinderen gemerkt dat hun kinderen verdwenen waren. Ze maakten zich grote zorgen en besloten om de politie te bellen! De politie begon meteen een zoektocht en vond de kinderen uiteindelijk in het Café de Werf op het Pompplein. De ouders waren opgelucht en dankbaar voor de hulp van de reddingsbrigade, de brandweerman Ab en Oma Reemst. Ze besloten om de kinderen de volgende dag mee te nemen naar de Uitkijkposten, een ander bezienswaardigheid in Egmond aan Zee.

De NEXT day.

De volgende dag op woensdag werd het strand van Egmond overspoeld door toeristen. De zon scheen fel aan de hemel en de temperatuur was aangenaam warm. Justin, Iris en Ryan waren net aangekomen op het strand toen ze in de avond op de braderie Oma Reemst zagen zitten bij een kraampje dat zelfgemaakte dingetjes verkocht. “Dag, jongens!” begroette Oma Reemst hen. “Willen jullie een kijkje nemen bij mijn zelfgemaakte beeldjes?”

“Natuurlijk!” zeiden de kinderen in koor.

Maar toen! Gegil en geschreeuw?

Terwijl ze de beeldjes bewonderden, kwam Moos de hond van Ome Erik en Tante Melanie aanrennen met een bal in zijn bek. Hij rende langs de kraampjes en stopte uiteindelijk bij een groepje jongens die aan het voetballen waren om de bal terug te geven.

Plotseling hoorden ze gegil en geschreeuw. Een groepje jongens was in het water beland en werd meegesleurd door de sterke stroming. De kinderen aarzelden geen moment en renden naar de Egmondse Reddingsbrigade die altijd vlak bij is. De reddingsbrigade rukte meteen uit en slaagde erin om alle jongens veilig aan wal te brengen. De kinderen waren opgelucht en dankbaar voor de heldhaftige actie van de reddingsbrigade.  Terwijl de reddingsbrigade de jongens helpt, zag Iris opeens dat Opa Willem en Opa Ab iets verderop in de tuin van hun huis in de Zuiderstraat zaten en een spelletje aan het spelen waren. Ze rende naar hen toe en vroeg of ze mee mocht doen. “Maar natuurlijk” zei Opa Willem met een brede glimlach.

Terwijl ze speelden, zagen ze op de webcam van de Werf in de verte de reddingsboot van de KNRM uitvaren. Er was een melding binnengekomen van een vermist persoon in de duinen of in de Zee. Opa, Ab de brandweerman stond meteen op en rende naar zijn strandauto bij de reddingsboot. Opa Willem en Iris volgden hem op de voet.

Eenmaal bij de reddingsboot kregen ze te horen dat het ging om een vermiste toerist die de duinen was ingegaan en niet meer teruggekeerd was. De reddingsboot zocht de kustlijn af, terwijl Ab en Opa Willem op de strandbuggy meezochten. Na een lange zoektocht vonden ze de vermiste toerist uiteindelijk. Hij was verdwaald geraakt in de duinen en kon de weg terug niet meer vinden. Gelukkig waren Ab en Opa Willem daar om hem te redden.

De vermiste toerist was erg dankbaar en beloofde nooit meer alleen de duinen in te gaan. Ab, Opa Willem, Justin en Iris keerden terug naar het strand en werden hartelijk begroet door de rest.

Maar toen gebeurde er dit!

Terwijl ze allemaal nog bij elkaar stonden, hoorden ze opeens een harde knal. Er was een gaslek ontstaan bij een kraampje dat stroopwafels verkocht. De gasfles was ontploft en het kraampje stond in brand.

Ab. de brandweerman twijfelde geen moment en sprong in actie. Hij belde meteen andere brandweermannen en gaf door wat er aan de hand was. Ondertussen renden Justin, Iris, Ryan en Moos naar de uitkijkpost van het strand om te kijken of ze daar hulp konden inschakelen. Bij de uitkijkposten troffen ze de Egmondse Reddingsbrigade aan. Ze vertelden de reddingsbrigade wat er gebeurd was en de reddingsbrigade twijfelde geen moment om in actie te komen.

De reddingsbrigade en de brandweer arriveerden tegelijkertijd bij de kraam. Het was inmiddels donker geworden en de wind was toegenomen, waardoor het blussen van de brand een stuk lastiger was geworden. De brandweermannen begonnen meteen met het blussen van de brand, terwijl de reddingsbrigade zich richtte op het veilig stellen van de mensen op de braderie en het Pompplein. Ondertussen slaagde de brandweer erin om de brand onder controle te krijgen.

Uiteindelijk kwam alles goed. De kinderen werden herenigd met hun ouders en Opa Ab de brandweerman werd geprezen voor zijn snelle reactie. Oma Reemst gaf de kinderen een creatieve workshop waarin ze hun ervaringen van die dag konden verwerken. En Moos de hond  kreeg heel veel knuffels en aandacht van iedereen.

 

Dit was een verhaal naar een idee van Erik Reemst (webmaster Egmondonline.nl) en gemaakt met AI Tools)